ΤΑ ΤΡΙΑ ΜΙΚΡΑ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ παραμύθι

Η κατοικία είναι ανοιχτή σε απισκέψεις ατόμων και ομάδων. Έστι δεχθηκα και την επίσκεψη της 3ης τάξης του Δημοτικού που πηγαίνει ο γιός μου. Στα παιδιά θα έπρεπε να εξηγήσω γιατί κατασκευάσα αυτό το σπίτι. Αυτό που σκεύτικα ήταν να χρησιμοποιήσω ένα γνωστό παραμύθι. Αν και παραμύθι, βασίζεται σε πραγματικά στοιχεία π.χ. οι δημοσιεύσεις των παρακάτψ περιοδικώνTIME 24.12.07. Special Issue। GLOBAL WARMING. page 67. The Netherlands: instead of trying to contain floods that threaten the land, much of which is below sea level, the Dutch are planning to allow predestinated areas to flood. a+ Architectural plus τεύχος 17 2007। Page 26: UAE Dubai hotels use 225% more energy, than those in Europe. Petroleum economist March 2008: Abu Dhabi pours petrodollars into future “beyond petroleum”…an emirate immensely wealthy on the proceeds of oil and gas pledging to commit billions of dollars to investing in “future energy”…
Mια φορά και έναν καιρό ζούσανε τρία γουρουνάκια।
Μια μέρα τα φώναξε η μαμά τους και τους είπε:
«Καλά μου παιδάκια μεγαλώσατε και έφτασε ο καιρός να χτίσετε το δικό σας σπίτι».
Αλλά τι λέω:
Τα γουρουνάκια ζούνε πια μόνο σε φάρμες και οι λύκοι,
οι λίγοι που υπάρχουν, τους προστατεύουμε γιατί κινδυνεύουν να τους σκοτώσουν όλους οι άνθρωποι.
Οι άνθρωποι είναι αυτοί που κυριάρχησαν στον κόσμο!
Ας αλλάξω λοιπόν τα παραμύθι.
Ήταν λοιπόν, τρία μικρά ανθρωπάκια, τους φώναξε λοιπόν η μαμά τους και τους είπε:
«Καλά μου παιδάκια, μεγαλώσατε και έφτασε ο καιρός να χτίσετε το δικό σας σπίτι. Αλλά προσέξτε, θα κινδυνεύετε από τον ίδιο σας τον εαυτό».
Τα μικρά ανθρωπάκια δεν κατάλαβαν τι εννοούσε η μητέρα τους και για να την καθησυχάσουν της απάντησαν:
«Μείνε ήσυχη μανούλα, θα έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα» υποσχέθηκαν τα μικρά ανθρωπάκια.
Το ένα αποφάσισε να χτίσει το σπίτι του σε ζεστά κλίματα.
Ταξίδεψε, λοιπόν στο Ντουμπάϊ, βρήκε μια ωραία παραλία και αγόρασε ένα σπίτι σε ένα ουρανοξύστη πενήντα ορόφους ψηλό.
Γύρω γύρω σε όλο το κτίριο υπήρχαν τζάμια ώστε το ανθρωπάκι από την μια πλευρά να βλέπει τη θάλασσα και από την άλλη την έρημο. Στο Ντουμπάϊ οι χειμώνες είναι ήπιοι και δεν χρειάζεται καλοριφέρ και το καλοκαίρι ζεστό και κρατάει πολύ, έτσι θα μπορούσε να κάνει όσο περισσότερα μπάνια μπορούσε στην θάλασσα. Για να μπορεί όμως να ζει μέσα στο γυάλινο σπίτι το καλοκαίρι, είχε βάλει κλιματισμό (αιρ κοντίσιον) σε κάθε δωμάτιο ώστε να είναι σε μια φυσιολογική θερμοκρασία.
Όταν τελείωνε την δουλειά του πήγαινε κάθε μέρα για μπάνιο και το βράδυ καθόταν στην πολυθρόνα του και από τη μια έβλεπε τη θάλασσα και από την άλλη την έρημο. Και έτσι ζούσε ευτυχισμένο.
Μια μέρα όμως όταν γύρισε από την δουλειά στο σπίτι, το κτίριο δεν είχε ρεύμα κι έτσι αναγκάστηκε να ανεβεί πενήντα ορόφους με τα πόδια. Μέσα στο σπίτι η ζέστη ήταν αφόρητη, ο κλιματισμός δεν λειτουργούσε και τα τζάμια έκαναν το σπίτι του να μοιάζει με φούρνο.
Τότε, τηλεφωνεί στην ηλεκτρική εταιρεία να παραπονεθεί και αυτή του ανακοινώνει ότι: «δεν θα υπάρχει πια διαθέσιμο ρεύμα στην πόλη όλη την ημέρα, παρά μόνο το βράδυ». Το πετρέλαιο που καίγανε για να παράγουνε το ρεύμα τελειώνει και γι ‘αυτό ξεκίνησαν τις περικοπές.
Πώς θα ζήσει τώρα το μικρό ανθρωπάκι στο σπίτι του;
Τι κάνει… … μαζεύει τα πράγματά του και αποφασίζει να πάει να βρει τον αδερφό του στην Ολλανδία.
Τότε κατάλαβε τι εννοούσε η μητέρα του. Ο πραγματικός κίνδυνος είναι η αλόγιστη σπατάλη που κάνει ο άνθρωπος στις πρώτες ύλες που παίρνει από τη γη.
Ο αδερφός του είχε χτίσει ένα σπίτι σε ένα υπέροχο λιβάδι στο οποίο έβοσκαν χαρούμενες αγελάδες. Σκέφτηκε τη συμβουλή της μητέρας του και διάλεξε ένα σπίτι φτιαγμένο από μπετό για να είναι δυνατό και επειδή στην Ολλανδία δεν κάνει ζέστη είχε βάλει έναν μεγάλο καυστήρα που έκαιγε πετρέλαιο για να ζεσταίνεται. Καθόταν λοιπόν στην πολυθρόνα, στο ζεστό του σπίτι και χάζευε τις χαρούμενες αγελάδες να βόσκουν στο πράσινο λιβάδι.

Όταν έφτασε ο αδερφός του από το Ντουμπάϊ του ετοίμασε ένα υπέροχο γεύμα.
Την ώρα όμως που καθόταν στο τραπέζι και τρώγανε, ξαφνικά το λιβάδι άρχισε να πλημμυρίζει με νερό. Το νερό ερχόταν από τη θάλασσα και στην αρχή πλημμύρισε το λιβάδι, μετά πλημμύρισε το υπόγειο, έσβησε το καλοριφέρ και άρχισαν να κρυώνουν. Τότε ανέβηκαν στον πάνω όροφο και πήραν τηλέφωνο την πυροσβεστική. Η πυροσβεστική τους απάντησε ότι «Τα καυσαέρια από τα καλοριφέρ, τα αυτοκίνητα, και οι βιομηχανίες ανέβασαν την θερμοκρασία της γης με αποτέλεσμα να λειώσουν οι πάγοι στο βόρειο πόλο και να ανεβεί η στάθμη της θάλασσας. Το όμορφο λιβάδι δεν θα υπάρχει πια και θα έπρεπε να φύγουν από εκεί».

Βρεγμένοι και λυπημένοι μάζεψαν τα πράγματά τους και πήγαν να βρουν το τρίτο αδερφάκι τους.

Το τρίτο αδερφάκι τους είχε χτίσει ένα σπίτι σε μια πλαγιά. Ένας λόφος στο βορρά και τα δέντρα γύρω του, το προστάτευαν από τους κρύους βόρειους ανέμους.
Το σπίτι είχε χοντρούς τοίχους, χτισμένους με πέτρα και τούβλα όπως το έχτιζαν οι παππούδες του. Έτσι το σπίτι ήταν ζεστό το χειμώνα και δροσερό το καλοκαίρι.
Είχε μεγάλα παράθυρα στον Νότο για να μπαίνει ο ήλιος μέσα στο σπίτι τον χειμώνα και τέντες για να το προστατεύει το καλοκαίρι.
Για να είναι ζεστό το σπίτι, τον χειμώνα χρησιμοποιούσε τον ήλιο. Στην σκεπή είχε ηλιακά πάνελ και στο υπόγειο τεράστιες δεξαμενές στις οποίες αποθήκευε το ζεστό νερό.
Όταν έκανε κρύο, το ζεστό νερό περνούσε μέσα από σωλήνες κάτω από το πάτωμα και έτσι το σπίτι ήταν πάντα ζεστό.
Το σπίτι δεν ήταν συνδεδεμένο με την εταιρεία του ηλεκτρισμού, αλλά είχε φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτρια τα οποία του έδιναν το ηλεκτρικό ρεύμα που χρειάζονταν.
Όταν έφτασαν τα αδέρφια του στο σπίτι, τους μαγείρεψε φαγητό από τα λαχανικά που καλλιεργούσε ο ίδιος στον κήπο.
Τα αδέρφια του διηγήθηκαν, ο καθένας την ιστορία του, και τότε κατάλαβαν τα λόγια της μητέρας τους.
Ο άνθρωπος αφού εξολόθρευσε τα άγρια ζώα, συνεχίζει να καταστρέφει το περιβάλλον. Το κακό όμως που κάνουμε τώρα στην γη, θα το πληρώσουμε εμείς οι ίδιοι αργότερα.
Έτσι αποφάσισαν να χτίσουν και αυτοί ένα τέτοιο σπίτι.
…………. και ζήσανε αυτοί καλά και εσείς εύχομαι να ζήσετε καλύτερα.